Drie belangrijke thema's zijn voortgekomen uit de vergadering:
Hier is grote verdeeldheid over het omgaan met bonussen;
consensus over de weg dat de kapitaalvereisten moeten worden verhoogd, en
Hier is overeenstemming over een regelgevend kader.
Niet echt zo veel van een verrassing er al de strijd-lijnen met bonussen lijkt een beetje vre
De twee kampen die zijn ontstaan onder meer het Verenigd Koninkrijk en de VS, die bonussen te beschouwen als een "niet-zo-serieus" probleem (ging een vertegenwoordiger van de EU zoveel beweren de VS behandelt bonussen als een "non-onderwerp" - off het record van natuurlijk). Tegenover hen zijn ten minste 7 van de G20-landen onder leiding van Duitsland en Frankrijk, maar ook met Luxemburg, Nederland, Spanje en Italie (met Zweden met elkaar te verbinden over het weekend) en die zijn absoluut van mening dat de terugkeer bonussen wordt betaald door banken die ontvangen bail- van de middelen is "een provocatie in het gezicht van ongebreideld stijgende werkloosheid."
Doe depositohouders en beleggers wakker te blijven 's nachts piekeren over hoeveel bankiers worden betaald of dat ze nog steeds een investering wanneer ze wakker de volgende ochtend?
De bonus en betalen kwestie is eenvoudig en makkelijk te begrijpen - het politieke en een makkelijk te winnen voor degenen die graag ondersteuning op grass roots-niveau, dus waarom zijn bonussen bewijzen om een dergelijke kwestie te wekken?
Ik denk dat de echte reden is omdat het Verenigd Koninkrijk en de VS zijn zeer zwaar backing een toename van de kapitalisatie-eisen en Frankrijk en Duitsland beschikken over een banksector die waarschijnlijk niet kunnen aan deze nieuwe normen te voldoen.
In dit licht bezien, bonussen zijn een zwakke riet die worden gezien als een stok achter de deur door de gewone wedders terug naar huis voor de heren Sarkozy en Merkel te worden.
Dit brengt ons netjes aan de consensus over de regelgeving die stopt framwork tekort aan beperking van bonussen, maar laat de deur open met een voor de regelgevers te zeggen op de lonen. In grote lijnen het kader omvat drie belangrijke platforms:
Too big to fail - grote en complexe instellingen moeten ontwikkelen "levende testamenten" in het geval ze worden gedwongen om "ontspannen" en "break-up in kleinere eenheden;
Kapitalisatie - zodra de crisis voorbij is, zullen de banken nodig om meer geld in te zamelen en
Herverpakte leningen - een deel van omgepakte leningen moet worden bewaard door de banken die ze kunnen verkopen als asset-backed leningen.
Een "kleine" - is de stimuleringsmaatregelen van de overheid gaan om in situ blijven tot het economische klimaat realiseert een schijn van normaliteit maar wat dat is weet niemand meer.
No comments:
Post a Comment